4 januari 2011

Gistermiddag 17:00 uur zaten we bij de receptie om de auto in ontvangst te nemen. Helaas, we konden wachten tot we een ons weegden, maar de auto was er na drie kwartier nog niet. Dus Max informeren bij de receptie of ze de verhuurder nog een keer konden bellen. Bleek dat die ‘s morgens om 11 uur had staan wachten... Maar goed, een misverstand, houden we het maar op. Hij kwam aan met een dikke Mercedes station diesel automaat, reed ons naar zijn huis en zei dat deze auto voor ons is. We waren lichtelijk verbaasd, maar ook tevreden met zo'n heerlijke auto. Het is een oudje met hier en daar een deukje, maar we zeiden er verder niets van, sloegen Yvonne's adviezen om foto's te nemen van die schades in de wind. Geen contract, geen toestanden. Maja vroeg hem of hij ons telefoonnummer ook wou hebben, anders had hij er niet om gevraagd. Max betaalde hem € 150 contant en we spraken af dat wij volgende week dinsdag laten weten hoe laat we de auto terug zullen brengen. Als we dan ongeveer net zoveel diesel in de tank willen hebben als nu, is het wel goed. Heerlijk vinden we dit. We gingen direct naar Tarifa om boodschappen te doen en aten heerlijke garnalen met gebakken aardappeltjes en doperwtjes.
Vandaag staat Ronda op de agenda. Collin had ons heel wat tips gegeven met coördinaten erbij, onder andere van een cache bij een grot. We besluiten om daar eerst maar heen te gaan en dan verder te zien. Het blijkt een rit te zijn van 2 ½ uur door de bergen. 100 km slingeren omhoog tot aan de top van bijna 800 meter. Prachtig, wat genieten we van de geweldige uitzichten. Aangekomen bij de cacheplaats eerst maar even wat eten, want we gaan te voet verder, eerst naar beneden en straks weer omhoog. Ja Collin, water hebben we bij ons hoor! Op pad dan maar. Het is een behoorlijke afdaling en gelukkig doet de gps van de telefoon het hier nog om de cache te zoeken. Die vinden we ook en we genieten volop van de overweldigende natuur. Dat je hier staat tussen enorme rotspartijen van honderden meters hoog om je heen. Daar kun je alleen maar stil van worden. We gaan nog een eindje verder omlaag richting de kloof waar de grot moet zijn. Op een bepaalde plek ziet Maja wat we nog moeten en ziet het niet zitten om nog verder te gaan, maar spoort Max aan om wel te gaan. Dat doet hij dan ook maar. Achteraf kan hij zich voorstellen dat het voor Maja wel erg zwaar zou zijn geweest. Afdalen komt behoorlijk aan op de knieën. Eenmaal helemaal beneden is het onbeschrijfelijk wat je dan ziet en beleeft. Gelukkig is het geen toeristenseizoen, dus Max is er helemaal alleen en gaat daar richting grot. Voelt zich binnenin die enorme buik echt een Mr. Jones. Jammer dat hij geen zaklamp mee heeft, anders was hij nog wel verder gegaan dan de 200 meter, maar daar werd het zonder licht echt te gevaarlijk met al die rotsblokken te klauwteren. Later weet Maja te vertellen dat het een grot is die aan het eind weer een doorgang heeft, maar ettelijke meertjes ondertussen, die je over zou moeten zwemmen om verder te kunnen. De terugweg omhoog is al helemaal uitputtend. Hijgend komt Max weer bij Maja en moet even bijkomen en water drinken (Thnx Collin voor de tip). Daarna weer terug naar boven. Na nog een cache onderweg te hebben gevonden na alweer wat bergbeklimmen, gaan we op naar Ronda, weer een half uur verder door de bergen. Daar koffie gedronken en wat gewinkeld, o.a. in een (alweer door Collin getipte) leuke souvenirwinkel. Tegen het donker worden aan in de auto om de terugweg aan te vangen. Die gaat dezelfde weg door de bergen, maar nu dus in het donker. Ook een hele ervaring. Onderweg maar even bij een MacD langs, wat een Burger King wordt, in een megawinkel-centrum, waar het vreselijk druk is. Gelukkig bij de BK niet, waar we snel aan de hap zijn. IJsje na en weer naar de camping waar we om een uur of tien aankomen. Moe maar voldaan van een prachtige dag maken we ons bedje klaar en gaan horizontaal richting dromenland.

5 januari.

We hebben besloten om vandaag Tarifa aan te doen. Maar niet na eerst een kerkje te bezoeken vlak buiten Tarifa, waar ook een cache ligt. Prachtig om te zien hoe de nonnen vroeger leefden hier. We kopen een souvenir (doosje met verzilverde kerststal-figuren) en een heerlijk groot brood, waar we gewoon een stuk af breken en van genieten. Hoe lang we met dit brood gaan doen weten we niet, maar normaliter zou dit een brood zijn voor een gezin van 8 personen of zo.
Daarna naar Tarifa dus. Daar wat caches zoeken en verder wat rondhangen en terrasje pakken in de zon. We zullen wellicht een aantal lezers vervelen met al die cache-verhalen, dus zullen niet echt in detail treden hiermee, maar we hebben weer bijzondere plekjes aangedaan, waar we anders niet zouden zijn geweest. Erg leuke hobby hoor! Als we rond 5 uur weer op de camping komen, krijgen we de tip van onze buurman dat we toch echt naar Tarifa terug moeten om de 3-koningen feesten daar vanavond, beginnend om 6 uur. Die tip slaan we niet in de wind en dus weer naar Tarifa. Daar aangekomen zoeken naar een P voor onze Mercedes, wat al een toer is omdat het zo druk is. Dan te voet naar het centrum vol mensen en kinderen. We moeten nogal even wachten tot de optocht begint, maar dat is het wel waard. De drie koningen met paard en wagen, de koningen gooien snoep naar de kinderen, daar achteraan de kerstman met gevolg, natuurlijk ontbreekt de plaatselijke fanfare niet. Prachtig om een keer meegemaakt te hebben. Als de optocht, waar wij aan het begin staan, voorbij is, volgt de meute die, wij ook voor een stukje, maar besluiten dan maar om weer richting auto te gaan. Onderweg bezoeken we nog een chinese winkel en scoren daar nog wat benodigdheden voor bijna niets. Dan weer naar de camping om ons brood van vanmorgen soldaat te maken, dit keer met gebakken ei, spek en tomaat. Heerlijk!

6 januari.

Vanmorgen wat trager met opstaan. Ontbijt later op de morgen, zoals geadviseerd door de cache-eigenaar van het kerkje, met het brood ingesmeerd met olie en daarop tomaat en zout in de oven geroosterd. Hmmmm!
Daarna gaan we met onze cachemobiel de andere kant op, richting Cadiz. Het is 3-koningen vandaag, dus overal rustig, winkels dicht, het is een feestdag vandaag voor de Spanjaarden. Wij gaan richting een cache aan het strand bij een vuurtoren en oude Duitse bunkers. Prachtige uitzichten! Daarna staat er een cache op de agenda die hemelsbreed 1,2 km daarvandaan is, maar waar we wel 39 km voor om moeten rijden om er te komen. Ja, je maakt wat mee als je deze hobby hebt. Onderweg vindt Maja nog een andere cache bij een van de vele Osborne-bull-beelden die Spanje rijk is. Daar gaan we heen om even koffie te doen en verwonderen ons over de prachtige picknick-plaats en misschien nog wel meer over het feit dat deze niet aangegeven wordt langs de weg. Daarna gaan we verder de bergen weer in. Bij de grot-cache aangekomen, gaan we helse bergbeklimmers-avonturen aan. Geen pad, klauwteren over rotsblokken en tussen struiken door naar boven. Best wel eng, vindt Maja. Maar ze gaat toch. Wat een belevenis om dit te doen. Helaas vinden we de cache niet, ook niet na halsbrekende klimpartijen van Max, maar zijn wel een mooie ervaring rijker. 's Avonds eten we lekker in het restaurantje bij de camping van een gefrituurde visschotel met patat. Dan voldaan en moe richting....ja, waarheen?

7 januari

Opstaan is vandaag een toer. Ontbijt slaan we over, het is een luierdag (nee, geen pamper, maar lui). Vanmiddag nog maar even naar de duin over het bos hier vlakbij. Het is een uitham, waar kennelijk het opgewaaide zand nergens heen kan en tussen de bomen is gekomen, waar het inmiddels tot over de toppen is komen liggen. Bijzonder om daar doorheen te rijden, we denken dat het hier elke dag bijgehouden moet worden, omdat het zand zelfs de weg op waait. Verkeersborden zijn zelfs ondergezand ipv ondergesneeuwd.

Gegroet u allen, knuffel en xxx